کارخونه آمریکایی هزبرو به عنوان بزرگترین تولیدکننده اسباب بازی جهان شناخته می شه. هزبرو نه تنها به خاطر اسباب بازی هاش معروفه؛ بلکه بابت تصمیمات مهم و فرهنگ سازی که در مقاطع مختلف گرفته شهرت داره.
اگر عروسک های فورریل مثل کابی خرس کنجکاو رباتیک رو دیده باشین یا اگر با خمیربازی های PlayDoh و تفنگ های نرف بازی کرده باشین این مطلب به شما کمک می کنه تا متوجه بشین چطور سه برادر که کارشون تولید لوازم پارچه ای از دور ریز کارگاه ها بوده کارخونه ای رو بنا می کنن که به بزرگترین تولیدکننده اسباب بازی تبدیل میشه.
ابتدای راه
سه برادر لهستانی با نام های هرمان، هیلل و هنری هزنفیلد شرکت برادران هزنفیلد رو در ایالت رود آیلند آمریکا در سال 1923 تأسیس کردند. اولین کار این شرکت خانوادگی، تجارت در صنعت نساجی و فروش دور ریز این صنعت بود. برادران هزنفیلد در دو دهه بعدی به مرور شروع به تولید جامدادی پارچه ای و کیف های مدرسه ای کردند؛ در همین زمان با جدا شدن هیلل از شرکت و شروع مدیریت هنری، تولید مداد رو هم شروع کردند.
اولین اسباب بازی
سال 1942 سالی بود که هزبرو با تولید وسایل پزشکی اسباب بازی و خاک رس مدل سازی اولین اسباب بازی های خودش رو عرضه کرد. هیلل در سال 1943 درگذشت و هنری هزنفیلد مدیرعامل شد. این شرکت در طول جنگ جهانی دوم برای حمایت از خط تولید اسباب بازی های خود، وارد تجارت پلاستیک شد. اولین موفقیت در صنعت اسباب بازی برای شرکت برادران هزنفیلد، اسباب بازی آقای سیب زمینی بود که این شرکت در سال 1952 امتیاز تولیدش رو از جورج لرنر خریداری کرد. در سال 1954 ، این شرکت به اصلی ترین تولیدکننده شخصیت های دیزنی تبدیل شد.
در سال 1960 هنری مرد و پسرش مریل مدیریت کارخونه خانوادگی رو به دست گرفت و برادر بزرگ ترش یعنی هارولد شروع به ادامه تجارت مداد با شرکت امپایر پنسیل کرد. در همین سال شرکت برادران هزنفیلد کار خودشون رو با ایجاد شعبه ای در کانادا توسعه دادند. در سال 1964 شرکت برادران هزنفیلد اولین اکشن فیگور خود را با نام G.I.Joe، که اولین عروسک پسرانه بود طراحی کرد. تولید این اکشن فیگور به قدری موفق بود که دو سوم سهم فروش سال های 1964 و 1965 هزبرو را به خود اختصاص داد.
در اواخر این دهه حمله نظامی آمریکا به ویتنام شروع می شه و هزبرو با طراحی مجدد اکشن فیگور G.I.Joe اون رو به شکلی طراحی می کنه که کمتر نظامی و بیشتر ادونچر باشه. در این سال هزبرو شرکت Romper Room رو میخره و خط تولید اسباب بازی هاش رو شروع میکنه. اما در همین سال اعتصاب یک ماهه کارکنان و مشکلات تامین کننده در شرق آسیا باعث شد این شرکت، سال رو با ضرری یک میلیون دلاری به پایان ببره.
دهه هفتاد
دو اسباب بازی تولید شده در سال 1970 وضعیت فاجعه آمیزی داشتند. یکی از اون ها دارت هایی بود که به خاطر خطرناک بودن با توقف خط تولید مواجه شد و اون یکی هم یک تفنگ آب پاش بود که تولیدش با واکنش مطبوعات مواجه شد. با وجود شکست این دو اسباب بازی اما شرکت Romper Room که توسط هزبرو خریداری شده بود به فروش موفق اسباب بازی هاش ادامه داد. همچنین در این سال هزبرو شروع به تولید یک برنامه ی تلویزیونی کرد که علاوه بر ساخت برنامه برای کودکان یک شبکه تبلیغاتی برای اسباب بازی ها هم بود.
در میانه دهه 70 بار دیگر این شرکت سودآور شد اما با کاهش فروش شخصیت G.I.Joe که در تیراژ بالا تولید میشد دچار مشکل شد. در سال 1975 با افزایش جهانی قیمت نفت و به طبع اون افزایش قیمت پلاستیک، هزبرو تولید G.I.Joe را متوقف کرد.
در سال 1977 هزبرو 2.5 میلیون ضرر رو متحمل شد و این روند بد تا پایان دهه 70 میلادی ادامه داشت.
دهه 80
در این دهه شرکت هزبرو برای جبران ضررها مسیر جدیدی رو در پیش گرفت و خط تولید خودش رو به یک سوم کاهش داد و تولید اسباب بازی های جدید رو به نصف رسوند. هزبرو تصمیم گرفت فقط روی اسباب بازی هایی سرمایه گذاری کنه که ساده و ارزون قیمت باشن و با بزرگ شدن بچه ها هم قابل استفاده باشن. مثل آقای سیب زمینی.
به این ترتیب هزبرو از عرصه اسباب بازی های الکترونیکی که در اون سال ها به شدت روی بورس بود دور ماند.
در سال 1982 هزبرو مجددا و این بار به کمک کمیک های مارول G.I.Joe رو به خط تولید برگردوند. شخصیت G.I.Joe در کمیک های مارول نقش یک کماندوی ضد تروریست رو داشت.
دو سال بعد نیز اسباب بازی های ترنسفورمرز که از انیمیشینی به همین نام ساخته شده بودند به بازار آمد.
در همین سال بود که هزبرو فرانچایز موفق مای لیتل پونی رو تولید کرد؛ کارخونه Glenco که وسایل مربوط به نوزادان رو تولید می کرد، خرید و مهم تر از همه با دادن 37% از سهام شرکت خودش به شرکت برادران وارنر، شرکت Knickerbocker که از زیر مجموعه های وارنر بود رو به مالکیت خودش درآورد. در سال 1984 هزبرو به ششمین فروشنده برتر اسباب بازی در آمریکا تبدیل شد و سپس شرکت میلتون بردلی که پنجمین فروشنده برتر بود رو تصاحب کرد. شرکتی که تولید کننده بازی The Game of Life، Easy Money و Playskool بود و شرکت هزبرو تبدیل شد به هزبرو بردلی.
سال 1985 شرکت هزبرو - بردلی مجددا به هزبرو تغییر نام داد. در ادامه این دهه موفق هزبرو، متل که تا آن زمان پر فروش ترین تولیدکننده اسباب بازی در آمریکا بود رو پشت سر گذاشت و تبدیل به پرفروش ترین تولیدکننده اسباب بازی در آن زمان شد. در سال 1986 هزبرو با معرفی Jem که گروهی از عروسک های نوازنده راک بودند (مثل عروسک های ال او ال ریمیکس) فروش باربی رو پشت سر گذاشت هرچند Jem در اون سال خیلی فروش خوبی داشت اما این روند تا سال 1987 بیشتر دوام نداشت و هزبرو به سراغ Maxi رفت که عروسکی هم سایز و متانسب با لباس باربی تولید کنه. این لاین تولید فقط تا سال 1990 دوام آورد.
هزبرو در این دهه اسباب بازی هایی که در آمریکا فروش خوبی نداشت رو به خارج از مرزها صادر کرد و اون ها رو در حدود چهار برابر قیمت فروخت. این موضوع باعث شد که سود سالانه ی هزبرو از 268 میلیون دلار در سال 1985 به 433 میلیون دلار در سال 1988 برسه.
دهه 1990
در این دهه هزبرو با خرید شرکت پارکر برادرز که تولیدکننده مونوپولی بود و اسم و رسمی در بازی های فکری داشت به بزرگ تر شدن ادامه داد. با خرید شرکت پارکر برادرز برند نرف به زیر مجموعه های هزبرو اضافه شد و تحولی در محصولات و تولیدات این شرکت به وجود اومد. از این به بعد نرف شروع به تولید تفنگ های مختلفی کرد که با قدرت بالا، تیرهای نرم فومی شلیک میکردن. برای خواندن داستان کامل نرف (Nerf) میتونید به صفحه بلاگ در سایت توی توی سر بزنید. درست یکسال بعد هم شرکت پلی دو به هزبرو اضافه شد. پلی دو مطرح ترین و معروف ترین تولیدکننده خمیرهای اسباب بازی، مناسب برای خردسالان و کودکان برای بازی و مدل سازی در خونه بود که در دههی 90 حسابی سر زبونها افتاده بود. برای خواندن داستان کامل پلی دو (Play Doh) میتونید به صفحه بلاگ در سایت توی توی سر بزنید. در همین دهه هزبرو شرکت های مختلف خودش رو با شرکت اصلی هزبرو یکی کرد و تصمیم به تولید همه اون اسباب بازی ها با برند هزبرو گرفت. این اتفاق با توجه به کاهش فروش هزبرو رخ داد از این بابت که اسباب بازی های لایسنس شده هزبرو برای فیلم هایی مثل ژوراسیک پارک چندان موفق نبودن و در همین دهه متل با خرید فیشر پرایس مجددا به بزرگ ترین تولیدکننده ی اسباب بازی تبدیل شد.
از سال 2000 تا امروز
در ابتدای این دهه هزبرو شروع به سرمایه گذاری در حوزه تبلیغات و شرکت های چندرسانه ای میکنه و همچنین روند خریداری شرکت های کوچک و موفق رو ادامه میده تا جایی که باز هم تبدیل به بزرگ ترین تولید کننده اسباب بازی در جهان میشه. این اتفاق در حالی رخ میده که هزبرو در این دهه به عنوان یکی از بهترین شرکت ها برای کارمندان شناخته میشه.
علاوه بر تولید عروسک ها و پرنسس های دیزنی، برندهای دیگری مثل تفنگ های نرف، خمیر بازی پلی دو و عروسک های نوزاد بیبی الایو، همراه با ربات های جذابی مثل فربی بوم و سری فورریل تبدیل به مهم ترین و پرفروش ترین برند های این شرکت در این دهه می شوند.
هر کدوم از این برندها تولیدات بسیار جالبی رو در طی این سال ها ارائه کردند. مثلا
از سری تفنگ های تولید شده توسط Nerf میشه به سری تفنگ های Ultra اشاره کرد که جدیدترین سری این مجموعه است. سری Ultra از تفنگ های نرف که جدیدا به بازار عرضه شده است بیشترین برد پرتاب تیر را در بین محصولات این برند دارد. تفنگ Nerf Ultra Dorado از این سری جدید، دارای خشاب چرخشی است و 6 تیر را در خشاب خود جای میدهد.
یا ربات های فورریل این سال ها مثل خرس کنجکاو کابی بخش قابل توجهی از فروش هزبرو رو به خودشون اختصاص دادند.
یا بیبی الایو (Baby Alive) ها که عروسکهای بامزه نوزادی بودن. بعضی از این عروسک ها غذا میخورن، دستشویی میکنن، آب مینوشن و در بعضی موارد خودشون رو خراب میکنن یا دهنشون رو حرکت میدن. پس از اینکه کمپانی Kenner با شرکت هزبرو شروع به کار کرد، هزبرو بیبی الایو را دوباره طراحی کرد و در سال 2006 عروسک سخنگوی واقعی تری رو تولید کرد که لوازم جانبی اش به صورت جداگانه فروخته میشد. شرکت هزبرو تجربه بالا و سابقه کاری خودش رو در تولید این عروسک ها به کار بست و عروسک های جذاب و بامزه ای رو عرضه کرد. برای خواندن داستان کامل بیبی الایو (Baby Alive) میتونید به صفحه بلاگ در سایت توی توی سر بزنید.
برای اطلاعات بیشتر و دیدن کالاها به صفحه هزبرو در سایت مراجعه کنید.
بررسی خریداران
اولین نفری باشید که نظر می دهید