داستان راه اندازی زورو به دوران مدرسه برادران Mowbray یعنی نیک و مات بر می گردد. مات یک بادکنک پر شده از هوای گرم را با قوطی کوکاکولا و کیسه ی پلاستیکی ترکیب کرد و چیزی شبیه به یک بادکنک هلیومی درست کرد که به هوا میرفت. دو برادر این محصول را به شکل خانه به خانه می فروختند. با استقبال بچه های کوچک کارشان گرفت و با موفقیتی که به دست آوردند در مورد این کار جدی تر شدند و کارگاه کوچکی را در مزرعه لبنیات والدینشان در دهکده ای در شمال نیوزیلند راه انداختند. در ازای استفاده از مزرعه هم قرار شد به گاوها شیر بدهند و علف های هرز را وجین کنند.
پس از چند سال وقتی که کارشان حسابی رونق گرفت ایده ای در ذهن دو برادر جرقه زد: چرا شانس خود را در چین امتحان نکنند؟ در این زمان نیک در دانشگاه در رشته حقوق تحصیل می کرد و مات از دانشگاه انصراف داده بود تا تمام وقت روی اسباب بازی ها تمرکز کند. بنابراین در سن 18 سالگی نیک نیز دانشگاه را رها کرد و همراه با مات 22 ساله سوار هواپیما شدند و به هنگ کنگ رفتند. آن ها از طریق اینترنت برخی از تماس ها را برقرار کرده بودند اما تجربه مذاکرات تجاری نداشتند و همه چیز با آزمون و خطا پیش می رفت. نیک می گوید: "ما بسیار ساده لوح بودیم و نمی دانستیم چه می کنیم!"

در سال 2005 خواهرشان آنا نیز به دو برادر پیوست. در همین زمان ها بود که یک مخترع چینی Robo Fish را که یک ماهی پلاستیکی و الکترونیکی بود و در آب حرکت می کرد، تولید کرد. با تولید این محصول توسط زورو، فروش Robo Fish به حدود 100 میلیون دلار در سال رسید.
نیک در جایی گفته است: "این لحظه بزرگی برای ما بود. به خودمان آمدیم و دیدیم که در هر خرده فروشی در سراسر دنیا Robo Fish را می خواهند و این به ما انرژی می بخشید."
اینگونه بود که همه چیز سرعت گرفت؛ آن ها افراد بیشتری را در چین استخدام کردند و یاد گرفتند که چگونه با شناسایی روندها و بهبود طراحی، اسباب بازی های بهتری را تولید کنند.